Σποράδες.. ή και όχι (Part I)
Αφετηρία: Μαρμαράς Χαλκιδικής
Προορισμός: Μας ενδιέφερε αρχικά..
Τελικός προορισμός: Δεν μας ενδιέφερε τελικά.. (πάλι)
Προμήθειες: Είπαμε… check και για πάντα check..
Εμπειρία : Όχι ασυνόδευτα αυτήν την φορά.. (ευτυχώς)
Υποδείξεις από τους μέντορές μας : ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ..
Αποτέλεσμα: Πήγαμε από την άλλη ΕΥΤΥΧΩΣ, και το χρωστάμε στους αρχηγούς..
Τοποθεσία Φωτογραφίας: Στην ακριβή της τοποθεσία : Πόρτο Κουφό
Και ήρθε το επόμενο ταξίδι.. Δύο μήνες μετά περίπου το προηγούμενο..
Σας ταξιδεύω λοιπόν την 13η Ιουλίου 2017..
Έχουμε παραλάβει τους συνεργούς από αεροδρόμιο, έχουμε συγκεντρωθεί παρέα με τις 30 σακούλες μας, σούπερ μάρκετ (θα δούμε αναλυτικά τι πρέπει να έχουν μέσα) για να εξοπλίσουμε 2 σκάφη, στον Μαρμαρά Χαλκιδικής.
.. Και προετοιμαζόμασταν γι΄αυτό δύο μήνες πριν.. Και η μέρα είχε φτάσει.. Και μαζευτήκαμε 14 άτομα.. Και μαζί με ακόμη 60 περίπου, συγκεντρωθήκαμε στον Μαρμαρά Χαλκιδικής, για την εκδρομή που περιμέναμε πως και πως.. Εξόρμηση στις Σποράδες, 11 σκάφη, 5 ημέρες.. Καλύτερο και από κυνήγι θησαυρού..
Όμως ο ίδιος ο καιρός αυτοπροσώπως, δεν ήθελε..
Μαντέψτε: δεν μπορέσαμε να φύγουμε.. (καιρού θέλοντος.. απαράβατος νόμος)
Και απελπισία μας έπιασε, (χάλασαν τα γενέθλιά μου ψέλλιζα) (τι τους κουβάλησα, ψέλλιζα)
Και το πλάνο άλλαξε σε κοντινές διαδρομές γύρω από την Χαλκιδική… Και τελικά.. Πολύ καλά έκανε και άλλαξε!
Worth it every penny.
Ανασυγκρότηση προσδοκιών και το τελικό αποτέλεσμα πιο ικανοποιητικό αυτών.
Δεν φεύγουμε .. (προστακτική). Αφού ξεπεράστηκε το σοκ, ξεκινάμε για Πόρτο Κουφό με ενδιάμεσους σταθμούς..
Πρώτο στάδιο: Aπογοήτευση..
Δεύτερο στάδιο: Aποκάλυψη.. Μέρη που έχουμε γυρίσει μέσα στα τόσα χρόνια (υποτίθεται).. άρχισαν να ξετυλίγουν κόλπους, γαλαζοπράσινα νερά και εικόνες που δεν είχαμε αντικρίσει ξανά από στεριά..
Αποκλείεται να είμαστε εδώ… Κι όμως μία ανάσα από τον πιο κοντινό αυτοκινητόδρομο και κάπου μέσα από τα καταπράσινα δέντρα που αχνοφαίνονται, κρύβονταν.. σίγουρα όχι και τόσο καλά κρυμμένοι.. μικροί παράδεισοι.. διαδοχικοί.. Για να σε ανταμείψουν τελικά, επειδή περνούσες δίπλα τους, δεν τους είδες ποτέ.. αλλά τελικά τους βρήκες..
Φουσκωτά στρώματα πέφτουν στην θάλασσα, κοκτέιλ ετοιμάζονται και οι διακοπές ξεκινούν..
Καταλήγουμε στο λιμάνι του Πόρτο Κουφό.. Ένα απαράμιλλης ομορφιάς και ταυτόχρονα ανεκμετάλλευτο (κακώς) φυσικό λιμάνι εμφανίζεται μπροστά μας, μετά από ένα μικρής διάρκειας πέρασμα, περιτυλιγμένο από πράσινο.. και μέσα σ’ αυτό ψαρόβαρκες να επιπλέουν υπό το φως του φεγγαριού και από τις αστραπές που τις φώτιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, και πρόδιδαν ότι ο καιρός όντως δεν είχε τελικά διάθεση ..
Εδώ θα προστατευτούμε από τον καιρό είπαν οι αρχηγοί.
Δένουμε.. Το πρώτο μάτι υγραερίου της κουζίνας ανάβει, ζεσταίνουμε το τηγάνι, λάδι αγκαλιάζει τα τοιχώματά του και το φρέσκο κρεμμύδι που ακουμπά πάνω του μαρτυρά τριγύρω ότι κάτι μαγειρεύεται…